مهدی علمداری در سال ۱۳۲۶ شمسی (برابر با ۱۹۴۷ میلادی) در اصفهان متولد شد. پدر او باغبان بود و مهدی به همراه برادرانش هنر قلم‌زنی را نزد دایی خود، سید محمد قلمی‌زاده، فرا گرفت. پس از فوت زودهنگام پدرش، او تحصیلات خود را تا مقطع سیکل ادامه داد و همزمان هنر قلم‌زنی را از دایی و دیگر استادان بازار آموخت.

علمداری با استفاده از روش سنتی استاد و شاگرد، مهارت‌های خود را در زمینه قلم‌زنی عمیق‌تر کرد. او از ۲۰ سالگی به‌صورت مستقل به این حرفه پرداخت و همزمان شاگردان بسیاری را آموزش داد. در این دوره بود که بیشتر به جنبه‌های هنری آثارش فکر کرد و نمونه‌های هنری فراوانی خلق کرد.

علاوه بر قلم‌زنی، او در زمینه طراحی و مینیاتور نیز فعالیت داشت و تابلوهای بسیاری با سبک مینیاتور و رنگ روغن خلق کرد. در کارگاه او، اکنون سه رشته هنری فعال هستند: قلم‌زنی، مینیاتور و طراحی نقشه فرش. افزون بر این، او در رشته‌های حجمی مانند مجسمه‌سازی و گچ‌بری و تزئینات ساختمان نیز فعالیت دارد.

یکی از آثار برجسته او، تندیس پسری سوار بر اسب در حال بازی چوگان است.